«Իրատեսի» լրագրող Ռուզան Խաչատրյանի` «Ինչո՞ւ է իշխանությունը հանդուրժում Սամվել Բալասանյանին» (թիվ 45, 16-19. 06.2017) վերտառությամբ հրապարակումից հետո irates.am կայքում 2 օր շարունակ հուզական-արցունքախառն կրքեր բորբոքվեցին:
Եվ այսպես, 1964 թ. հոկտեմբերի 16-ին խորհրդային ժողովուրդը տեղեկացավ, որ այսուհետ իր «առաջնորդը» լինելու է Լեոնիդ Իլյիչ Բրեժնևը, այսինքն` հենց նա է դարձել ԽՄԿԿ ԿԿ առաջին քարտուղար (շուտով այդ «առաջին» բառը կփոխարինվի ավելի «ուժեղ»` «գլխավոր» բառով):
Ես հայրենասեր չեմ, եթե հայրենասիրություն է օրհներգը սիրելը, ոչ մի հայրենասիրական հույզ ու թրթիռ չեմ ապրել ու չեմ ապրում, երբ հանդիսավոր առիթներով կամ ամեն կեսգիշերին եթերից հնչում է հիմնը, ավելին՝ ալիքը փոխում եմ:
Գալիք դեղձաբույր ու խաղողահանդերձ սեպտեմբեր ամսին ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի տնօրենի ընտրությունն է։ Խիստ զավեշտալի է Բյուլբյուլօղլի Փոլադի (հուշեմ-հիշեք նրա օրիորդական տոհմանունը` Մուրթազօղլի Մեհմեդով Փոլադ) ընտրություն-նշանակումը, սակայն բացառված չէ։
Մենք դարձյալ Հայրենիք կորցնելու ո՛չ պատմական, ո՛չ բարոյական, ո՛չ իրավական, ո՛չ մարդկային իրավունքը չունենք։
Մեր մեծ երկիրը կորցրել ենք, մինչև հիմա մորմոքում ենք։
Մեր տարերքը երկրակործան այս խաղադրույքն է, հնազանդ և լռիկ մնջախաղը։ Սա մի գարշահոտ և ժանգագույն ճահիճ է, որտեղ ՀՀ քաղաքացիական հասարակությունն է բնավորվել և այս ճահճուտում կարծես թե գտել է իր վերջին հանգրվանը։
Սահմանադրության փոփոխման գաղափարի հրապարակումից անմիջապես հետո մեկնարկած գործընթացներում հայաստանյան քաղաքական դաշտը, մասնավորապես իշխանական վերնախավը, սովորականից ավելի խոր թաթախվեց ինտրիգների մեջ։
Անկեղծ գտնվեմ և նշեմ, որ չգիտեմ՝ լրագրողական գործունեությանս հերթական այս արտադրանքը կբավարարի՞ արդյոք խմբագրին: Հարցն այն է, ինչպես կյանքի շատ երևույթներ, գրավոր ասելիքն էլ իր նպատակն ու տրամաբանությունը պետք է ունենա, որ արդեն երրորդ տարբերակն է, ինչ-որ չի ստացվում:
Եթե հանկարծ համաժողովրդական սոցհարցում անցկացվի, որը փորձի պարզել, թե ովքեր են ներկա գերժողովրդավար, պետականակերտ, մտքով արի, վարքով բարի, ասկետ և ասպետ իշխանության պահապան հրեշտակները, ապա վստահաբար կունենանք այս պատկերը.
«Պաշտոնական Բաքուն օրինական իրավունք ունի Հայաստանից փոփոխություններ պահանջել իր Սահմանադրության մեջ, որը տարածքային պահանջներ է պարունակում Ադրբեջանի նկատմամբ. դա մնում է վերջնական խաղաղության ստորագրման առանցքային պայման»,- ասում է Ադրբեջան արհեստական կազմավորման ԱԳՆ մամուլի քարտուղար Այհան Հաջիզադեն...